Rustig aan

Ook vannacht eigen kijk wel heel beroerd geslapen. Op een boven bed met twee snukkers op de kamer en natuurlijk alles dicht. Daarnaast waren mijn darmen zo lastig en pijnlijk dat dat ook niet meehielp.

Enfin toch met bepakkingen en slaapdronken begonnen aan de bijna 18 kilometer rechtuit waarbij de zon steeds sterker werd.

De eersterste twee en half uur waren zwaar en emotioneel. Ik denk dat ik bijna de hele eerste 9 kilometer aan stukken lopen huilen. Blijkbaar kwam er, mede door de vermoeidheid en pijn, opeens van alles los. Was prima maar ook lastig tijdens het lopen.  Dat dit een keer zou komen zat er in.

Het slechte slapen, en weten dat ik al even last had van al die praten pelgrims om me heen. Eigenlijk kwam ik niet toe aan mezelf.

Gisteren gaf een van de vrijwilligers in de herberg een kleine overdenking. Over dat Santiago nu echt alleen maar dichterbij komt en dat iedereen steeds minder tijd heeft om  te bedenken waarom hij deze tocht maakt. Dit heeft me ook wel geraakt en aan het denken gezet.

Om 7.05 uur vertrok ik uit Carrion de los Rondes en ik kwam, pas, om 12.30 uur aan in Calzada de la Cueza Ik heb dat ook twee keer een flinke pauze genomen.

Erwin ook even aan de telefoon gehad over iets heel anders en over de maagproblemen en terecht zei hij dat ik het toch ook langzamer kan doen.  Het schema ligt nu op ongeveer 8-9 mei. Maar ik hoef pas 20 mei echt terug te zijn!!! En er is nog ongeveer 400 kilometer. Dus tijd genoeg.

Daarom vandaag gebleven bij de 17.7 kilometer en een ander slaapplek in een Hostel. Ook meer bedden op een kamer maar echte bedden met lakens en een handdoek om te douchen. Zeer aangenaam voor een nacht. Ik ben overigens nog steeds alleen op die kamer. Een waar kadootje naar deze dag.

En nu maar hopen op een goede nachtrust.😑😇

Vandaag even geen foto’s gemaakt.