Op de temperatuur meters hier in Logroño in La Rioja is het om 12.30 uur al 39 graden. Dat is het teken dat ik niet nog 3 uur moet gaan lopen.
Morgen nog warmer gaan we er maar weer voor.
Geeft niets geeft mooi de gelegenheid om even een toerist uit te hangen en het één en ander te gaan schrijven. Om 19.00 uur kan er pas gegeten worden.
Vanmorgen vroeg was het een flinke op en neer wandeling. Dit ging echter over en door prachtige dalen met in de verte zwarte bergtoppen. En dan in dat ochtendlichtvoel je je wel heel nietig in deze pracht die wereld heet.
Nu vragen de mensen de afgelopen dagen waarom ik nu de tweede keer de Camino loop. Pelgrims zijn mateloos geïnteresseerd in elkaars verhalen over motivatie en belevingen. Het is voor iedereen fascinerend waarom wij ons dit aandoen, met pijn en doodmoe naar bed gaan en s’morgens, wellens waar niet fris en fruitig, maar wel gretig verder lopen.
Over mijn eerste Camino vertel ik meestal dat het mijn laatste “strijd” met God was en dat ik me blijdschap gewonnen heb gegeven.
Over deze Camino ben ik wat vager zoals: ” een wisselend/ heftig jaar geweest”, ” dingen weer eens op een rijtje zetten/ bespreken met mijn Grote Pelgrim( met dank aan Marianne Hoeboer), ” het fijn vinden om te wandelen” soms ook ” mijn relatie met God verstevigen en de gelegenheid nemen om goed naar hem te kunnen luisteren”.
En dit klopt allemaal wel maar was toch ook niet helemaal het antwoord voelde ik.
Maar vanmorgen kwam er opeens (natuurlijk 😇 ) een meer omvattend ontroerend weten bij!
Deze Camino is vooral een vieren van het verbond tussen De Eeuwige/Hen en ik; Met een brok in mijn keel voelde ik mij zo klein en daarbij zo gelukkig. Ik voelde me als het ware tegelijkertijd opgetild door een alom vertegenwoordigde Liefde, die op mij neer daalde.
Vragen als: ” wie ben ik dat ik dit verdiend heb?” Zijn niet meer relevant en ik werd overspoeld met blijdschap en dankbaarheid.
Ja hoor mijn voeten zijn nog steeds No, het blijft warm en het klimmen is zwaar.
Maar ik loop de Camino om te vieren dat ik de gave heb mogen krijgen om die altijd Aanwezigheid zo intens te kunnen voelen.
Helaas wederom geen foto’s. Wel of Facebook. Maar niet dit hele verhaal.