Inderdaad was het een dag van klimmen. Twee keer best stijl en een lang wat meer glooiende klim. Toch gebeurde er iets geks. Na ongeveer 10 kilometer ontdekte ik dat ik onder het eelt van mijn rechtervoet een blaar had ontwikkeld. Dat is een lastige plek, pijnlijk en moeilijk aan te pakken. Maar ja je moet wel door lopen. Dus ik toch maar om hulp en kracht gevraagd.
Ik heb ergens onderweg blijkbaar toch een beetje mijn op werkingsgaven en gevoel voor tijd kwijt geraakt. De aanknopingspunten voor de steile stijgingen waren een bar ( niet gezien) en twee kerken ( blijkbaar tel kwijt geraakt). En toen ik bij een bar kwam en daar wat ging drinken was ik echt in de veronderstelling dat, ondanks dat we best wel hadden geklommen het grote klimmen nog moest. Ik zei dan ook tegen een medepelgrims dat we nog 10 kilometer te gaan hadden ( ca 2,5 uur). Hij keek me aan en zei dat zijn GPS vond dat het nog iets meer dan 3 uur zou zijn. Toen ik naar de tijd keek was het al 12.35 en omdat ik al om zes uur was vertrokken zou ik tussen 13-14 uur moeten kunnen aankomen. Dus de Pelgrim had gelijk. Om 13.15 uur was ik er. En het was druk. Er zijn 22 bedden en ik had nummer 15. Een uur later kon er niemand meer bij.
Ben ik blij dat ik morgen al gereserveerd heb. De albergue in Sigüera heeft nog minder bedden maar wel een aantal privé- albergue.
Het is trouwens best fris aan het worden hier. Vooral in de avond en in nacht is dat te voelen dus mijn dunne slaapzak is eigenlijk net te dun. Maar goed is nog voor één nacht.
Twee ccollagefotos een van de vroege ochtend. De andere is van onderweg. De twkeningen kwamen uit een bar. Heel byzonder, ik kon ze niet allemaal fotograferen dus een paar.