Bijzondere Caminodag.

Het is vandaag toch 30 april. Nu is het vandaag meer 30 maart oid.

Tjonge jonge alle geluk van de afgelopen droge weken was vandaag in één keer op. Maar wat een bijzondere dag. Was het resultaat het resultaat.

Eigenlijk best goed geslapen toen bleek dat de kamer zonder verwarming ( die van mij dus) toch een dekens kregen. Dus met frisse moed begonnen aan een dag waarvan in ieder geval zeker was dat er wind  zou zijn en regen zou gaan vallen. Na een kwartiertje tot het maar wel regencape aangetrokken en die is niet meer uit geweest.

De hele weg tussen Astorga en Foncebadón is eigenlijk een klim naar uiteindelijk ruim 1530 meter waar de Cruz de Fierro staat. Deze zal ik dan morgenochtend bereiken. Nu is mijn Albergue die van Monte  Irago die is een een wat knus alternatief karakter heeft als het lukt met de foto’s zal ik het laten zien.

Maar vandaag was het een extra uitdaging door het weer. Om 13.00 uur was ik Rabanal del Camino, waar velen ook bleven. En toen leek het het beter te worden, met uitzondering van de wind. Want hoe hoger we kwamen hoe harder de wind te keer ging.  En toen kwam de sneeuw( hadden we ook al gehad) pas echt uit de lucht vallen. Het werd een echte sneeuwstorm. Je kon alleen nog maar opletten waar je je voeten neerzetten​. Soms ook best wel eng met name omdat dit nu net zo’n deel is dat vol stenen ligt en we eigenlijk die niet eens goed meer konden zien.

Maar toch is zo’n dag wel fantastisch. Het maakt mij als pelgrim zo kleinen op een of andere manier zo blij dat je van zoveel bijzonders mag genieten. Het gevecht met de wind en sneeuw was best zwaar maar de uitzichten zijn zo adembenemend​. Net als 5 jaar gelden komt psalm 8 weer in zijn volheid tot werkelijkheid.

Een kadootje van mijn intuïtie was dat ik gisteren had gereserveerd. Toen ik aan kwam waren er nog twee ( niet gereserveerde bedden) vrij. Voor mij vannacht het een heerlijk laag bed. Niet niet privé want dat hebben ze niet hier.